Dit najaar neemt MKB Westland na 22 jaar afscheid van Gerrit Prins. De bekende Naaldwijker heeft er verschillende functies bekleed; bestuurslid, voorzitter en de laatste jaren manager. Huidig manager Roel Batelaan blikt samen met Gerrit terug.
Vertel, van wie ben je er een?
69 Jaar geleden ben ik geboren als zoon van een Lierse tuinder. Hij kweekte nog onder platglas en kocht pas later zijn eerste warenhuis. Ik was niet voor tuinen in de wieg gelegd, maar ik was ook niet erg technisch en evenmin een studiebol…
Wat moest je dan doen in het Westland van de jaren ’50?
Na de lagere school en het VGLO ontdekte ik mijn handelsgeest. Mijn eerste baan was bij groenteboer Arie Vos, daar heb ik leren rekenen en ligt de basis voor mijn boekhoudkennis. Ik was gelijk al een verkoper; belangrijk hierbij is dat ‘het’ klopt en dat beide partijen tevreden zijn. Een baan bij de nieuwe supermarkt van Piet van Vliet volgde en ik werd met 19 jaar al bedrijfsleider en had alle vrijheid. Erna ging ik aan de slag bij de Fa. L.W. Koppenol en zonen in Naaldwijk.
Ah, Koppenol! Dat bedrijf zit nog steeds in de familie, toch?
Expert Koppenol wordt nog steeds gerund door de familie Prins. De zaak verhuisde van de Herenstraat naar De Tuinen en vervolgens naar de Willem de Sitterstraat. Ik ben er precies 50 jaar geleden begonnen en ben sinds 1977 eigenaar geweest. Het was een mooie tijd met veel nieuwigheden. Zo kwam de kleuren-tv in zwang. “Ach meneer, ik zet hem neer en over twee weken haal ik hem weer op. Kunt u rustig nadenken of u hem wilt houden.” Zo deed ik goede zaken. (Gerrit lacht breeduit)
Wanneer begon je met bestuursfuncties?
In de jaren ’80 ben ik naast diverse managementopleidingen actief geworden in de Naaldwijkse Winkeliersvereniging en erna volgden al snel commissielidmaatschappen namens MKB Haaglanden en de KVK. Ook binnen Expert Nederland werd ik bestuurlijk actief. Op het hoogtepunt had ik 15 bestuursfuncties, waarvan 9 als voorzitter. Het pro deo-werk kostte me gemiddeld 2 tot 3 dagen per week.
Heeft het je genoeg opgeleverd?
Je wilt iets betekenen voor de maatschappij en je wilt jezelf waarmaken. In 2009 kreeg ik van minister Van der Hoeven een koninklijke onderscheiding, dat was een prachtige erkenning. Tussen al het vrijwilligerswerk door bleef de winkel aandacht vergen. Ik was wel eens op een bijeenkomst midden op de dag. “Heb je de zaak even dichtgedaan?” vroeg men dan. Ik had 18 man personeel lopen, maar toch bleef ik een trotse winkelier.
Wanneer kwam MKB Westland om de hoek kijken?
In 1996 werd ik actief voor de Westlandse Ondernemers Federatie, in 2005 ontstond MKB Westland hieruit. Ik mocht voorzitter zijn met groot plezier, maar in 2007 stopte ik vanwege mijn gemeenteraadslidmaatschap. Ik wilde geen dubbele pet op hebben. Na 2010 keerde ik terug bij MKB Westland als manager; ik assisteerde het bestuur en was als een vis in het water.
Waar ben je het meest trots op?
Dat zijn drie punten; de bijeenkomsten (waaronder de Eindejaarsbijeenkomst in de Oude Kerk), het werven van nieuwe leden en de goede overlegstructuren met gemeente en ondernemers. In een tijd van acht jaar heb ik het ledenaantal van 40 weten op te schroeven tot 280 leden, een verzevenvoudiging!
Er gingen vast ook zaken minder goed. Welke adviezen geef je mij mee?
Probeer de ondernemers echt goed de aandacht te geven; ondersteun, adviseer en help waar nodig. Het creëren van netwerkmogelijkheden en het voorlichten op het gebied van wet- en regelgeving is onmisbaar. Probeer daarnaast het hele bedrijfsleven te vertegenwoordigen, het gaat bij MKB Westland niet alleen om winkeliers. Horecabedrijven, bedrijven op industrieterreinen en ook ZZP’ers moeten op de aandacht van MKB Westland kunnen rekenen. Tenslotte is het parkeren gelukkig nog steeds gratis, dat is belangrijk voor de middenstand.
Je bent nu bijna 70, ga je het rustiger aan doen?
Ik heb eigenlijk altijd 6 tot 7 dagen per week gewerkt. Nu ga ik mijn 60-urige werkweek afbouwen. Ik blijf actief bij GPN Consultancy als commissaris en adviseur, ik heb zelf de term ‘commisseur’ verzonnen.
Heb je ook tijd voor hobby’s straks?
Mijn postzegelverzameling ligt al 50 jaar te wachten, haha… Ik heb straks wat meer tijd voor mijn vrouw Naima, mijn kinderen en kleinkinderen. Ik ben dankbaar dat ik heb kunnen doen wat ik heb gedaan. Vorig jaar heb ik een viool gekocht om mijn muzikaliteit te verbreden. Als de gezondheid het toelaat wil ik naast mijn wekelijkse wandelingen ook nog wel blijven besturen. Laat mij maar in die rol. Dat blijft toch mijn grootste hobby.
