door Patrick Jordens, bestuurslid digitalisering bij MKB Westland
Maandag zat ik in het Nationaal Archief in Den Haag bij Het Digitaliseringsdebat 2025, georganiseerd door het programma Open Overheid en tien samenwerkende brancheorganisaties uit de digitale sector. Ik was daar op uitnodiging van Cyberveilig Nederland, waar ik in de commissie Public Affairs meedenk over de koers van ons digitale Nederland. Maar ik keek ook met een ander oog: dat van bestuurslid digitalisering bij MKB Westland. Want wat Den Haag digitalisering noemt, is voor ondernemers in het Westland al dagelijkse praktijk.
Het was een volle zaal, met kandidaat-Kamerleden van onder meer VVD, D66, CDA, Volt, Partij voor de Dieren en SGP. Allemaal spraken ze bevlogen over onze digitale toekomst. Er werd gesproken over Europese clouds, digitale autonomie, AI, energie, en zelfs over de oprichting van een ministerie van Digitale Zaken. Opvallend eensgezind in woorden, maar opvallend weinig concreet in daden.
Politici riepen dat digitalisering “de ruggengraat van de samenleving” is. Dat klinkt mooi, maar wie in het mkb werkt, weet dat een ruggengraat pas functioneert als je er ook spieren en zenuwen aan koppelt en daar ontbreekt het in Den Haag nog te vaak aan.
De Haagse werkelijkheid
In het debat werd het duidelijk: de politiek wil wel, maar blijft hangen in abstracties. De VVD sprak over miljardenfondsen en groeiplannen, D66 over onderwijs en digitale vaardigheden, het CDA over stabiliteit en samenwerking. Allemaal belangrijk, maar weinig houvast voor ondernemers die vandaag keuzes moeten maken over hun cloudleverancier, databeveiliging of personeelsplanning.
Als je luistert naar deze debatten, dan krijg je het gevoel dat Nederland een digitaliseringsstrategie heeft die vooral bedoeld is om goed te klinken. Er wordt gesproken over 2030, maar geen antwoord gegeven op de vraag wat een ondernemer morgen moet doen om digitaal veilig en competitief te blijven.
Het Westland als voorbeeld
Tijdens het debat kwam ook het onderwerp arbeidsmigratie voorbij. Het werd verbonden aan innovatie en digitalisering. Een kandidaat van de SGP stelde dat in het Westland meer geïnnoveerd zou moeten worden, zodat er minder arbeidsmigranten nodig zijn. Op dat moment kon ik het niet laten om vanuit de zaal te reageren.
Ik heb Den Haag uitgenodigd om eens te komen kijken hoe ver het Westland juist al ís in innovatie in energiemanagement, datagedreven teelt, robotisering en ketenautomatisering. Het Westland is niet het probleem, maar het toonbeeld van vernieuwing. Arbeidsmigratie is hier geen gemakkelijke keuze, maar een noodzaak binnen een economie die dag en nacht draait.
Tot mijn plezier reageerde CDA-kandidaat Hemin Hawezy direct positief op die uitnodiging. Hij gaf aan graag in gesprek te gaan en in het Westland te willen komen kijken. Ik hoop dat dat ook echt gebeurt, want de kloof tussen politiek en praktijk is kleiner als men elkaar daadwerkelijk ontmoet.
De ondernemerspraktijk
Wie in het mkb werkt, weet dat digitalisering geen project is, maar een continu proces. Nieuwe technologieën volgen elkaar sneller op dan regelgeving kan bijhouden. Ondernemers investeren dagelijks in veiligheid, automatisering en data-analyse zonder subsidies, zonder commissies, maar met gezond verstand.
In Westland werken ondernemers al met digitale ecosystemen die veel ministeries jaloers zouden maken: sensordata, AI in teeltbeslissingen, energieplatforms die samenwerken met netbeheerders. Digitalisering gebeurt daar, niet in beleidsnota’s.
Daarom wringt het als Den Haag vooral praat over plannen, terwijl het mkb allang uitvoert. Ondernemers hebben geen behoefte aan een nieuw ministerie, maar aan een voorspelbare overheid die beleid niet steeds herschrijft. Minder vergaderen, meer samenwerken.
Tijd voor realiteitszin
Digitalisering raakt alles: concurrentiekracht, veiligheid, onderwijs, energie, arbeid. Maar wie erover spreekt, moet ook snappen wat het betekent voor de ondernemer die elke maand zijn personeel betaalt. Daar ontbrak het aan in dit debat.
De politiek mag best groot denken over de digitale toekomst, maar moet klein beginnen. Bij de realiteit van het mkb. Daar wordt elke dag geïnvesteerd, vernieuwd en geleerd. Dáár ligt de digitale ruggengraat van Nederland, niet in een beleidsplan, maar in de praktijk.
Ik zou zeggen: Den Haag, kom eens kijken in het Westland. Daar zie je hoe digitalisering echt werkt met lef, met samenwerking, en zonder eindeloze debatten.
